بررسی بهبودی عملکردی ناشی از دپرنیل در ضایعه نخاعی کنتوزیون در رت

نویسندگان

اسماعیل ایزدپناه

esmael izadpanah phd student, physiology and biophysics dept., exercise physiology research center, baqiyatallah university of medicalکارشناس ارشد فیزیولوژی، دانشجوی phd فیزیولوژی، گروه فیزیولوژی و بیوفیزیک، مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزش، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...، تهران، ایران فردین فتحی

fardin fathi anatomy dept., neuroscience research center, baghiatallah university of medical sciences, cellularعلوم تشریح، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...، مرکز تحقیقات علوم سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران محمد جعفر رضایی

mohammad jafar rezaie anatomy dept., center for cellular and molecular research, kurdistan university of medical sciences,گروه علوم تشریح، مرکز تحقیقات علوم سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران علیرضا عسگری

alireza asgari physiology and biophysics dept., exercise physiology research center, baqiyatallah university of medicalگروه فیزیولوژی و بیوفیزیک، مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزش، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...، تهران، ایران

چکیده

چکیده زمینه و هدف: در این مطالعه، بهبودی عملکردی ناشی از (-)- دپرنیل در مدل ضایعه نخاعی کنتوزیون در رت ماده بررسی شد. روش بررسی: تعداد 18 رت ماده سالم نژاد sprague dawley وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی و مساوی (6n=) به گروههای کنترل، شم و (-)- دپرنیل تقسیم شدند. همه حیوانات در سطح مهره t13 لامینکتومی شدند. در گروههای کنترل و (-)- دپرنیل، ضایعه کنتوزیون بر اساس تکنیکweight dropping ایجاد گردید. (-)- دپرنیل با دوز mg/kg/day 1/0 در گروه (-)- دپرنیل و در گروه کنترل به همان میزان نرمال سالین به صورت داخل صفاقی به مدت 14 روز تزریق گردید. تست حرکتی bbb، در روز اول بعد از ایجاد ضایعه و در آخر هر هفته تا پایان هفته هشتم در همه گروه ها انجام شد. حجم بافت باقیمانده و تعداد نورونهای حرکتی در محل ضایعه محاسبه و با هم مقایسه گردیدند. یافته ها: توانایی حرکتی گروه دریافت کننده (-)- دپرنیل در مقایسه با گروه کنترل در همه زمانها غیر از روز اول، به طور معنی داری افزایش نشان داد. در بررسی بافت باقیمانده نخاع و تعداد متوسط نورونهای حرکتی هم افزایش معنی داری در گروه (-)- دپرنیل نسبت به کنترل مشاهده شد (05/0p<). نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که تجویز دپرنیل احتمالاً با حفظ نورونهای حرکتی و ماده سفید نخاع باعث بهبودی حرکتی در مدل ضایعه نخاعی کنتوزیون در رت ماده می شود. کلیدواژه ها: دپرنیل، ضایعه نخاعی، کنتوزیون وصول مقاله: 30/9/88 اصلاحیه نهایی: 7/10/88 پذیرش مقاله: 7/10/88

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

بررسی اثر داروی دپرنیل در ایجاد گلیوز پس از ضایعه فشارمکانیکی طناب نخاعی موش صحرایی بالغ

  Background and Objective: To study the effect of deprenyl on neuroprotective or survival on motoneuron and on gliosis reaction.   Materials and Methods: Sprague Dawley rats (250-300 gr) of Razi institution were used to determine the effect of deprenyl (2.50 mg/kg ) on neuroprotective or survival on motoneuron and on gliosis reaction through morphometry and immunohistochemistry methods.   Resu...

متن کامل

بررسی اثر داروی دپرنیل در ایجاد گلیوز پس از ضایعه فشارمکانیکی طناب نخاعی موش صحرایی بالغ

مقدمه و هدف: هدف از این تحقیق، ارزیابی تأثیرات داروی دپرنیل در حفظ یا نگهداری سلول های عصبی حرکتی و تأثیر دارو در واکنش گلیوز است.   مواد و روش ها: در این تحقیق از موش صحرایی نژاد اسپراگ رالی به وزن 300-250 گرم از انستیتو رازی حصارک کرج استفاده شد. در این بررسی به تأثیر داروی دپرنیل mg/kg 5/2 در حفظ سلول های عصبی با بررسی مورفومتری و میزان تشکیل بافت عصبی پشتیبان پس از ضایعه مکانیکی نخاع به روش...

متن کامل

تأثیر درازمدت ضایعه نخاعی بر روی پارامترهای اسپرم رت بالغ

Introduction: Spinal cord injury (SCI) is a serious public health problem which seriously affects the victim, family, and even the society. Research studies have shown that 80% of SCI victims are men. In recent years, there have been extensive research works on the effect of SCI (acute and/or chronic) on fertility potential of sperm and spermatogenesis in laboratory animals. SCI may disturb the...

متن کامل

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

متن کامل

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
مجله دانشگاه علوم پزشکی کردستان

جلد ۱۴، شماره ۳، صفحات ۱-۱۰

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023